Μεταφορές

Η γιαγιά μου έλεγε όταν ήμουν μικρός “είναι δύσκολη η ζωή στο Μόλυβο μουρέλιμ, όλα πρέπει να γίνονται με τα χέρια, μα πιο πολύ με τα πόδια” και δεν είχε άδικο. Τα καλντερίμια δεν είναι προσβάσιμα σε οχήματα και καλώς ή κακώς πρέπει να περπατήσεις για να πας στο φούρνο, στο μπακάλη, στο φαρμακείο. Ακόμα και για να βολτάρεις, τα πόδια σου αποτελούν το καλύτερο “όχημα”. Αυτό αποτελεί πολλές φορές ανάθεμα αλλά και συνάμα ευλογία.

Ακόμα και σήμερα θα ακούσεις τα πρωϊνά, τους πλανόδιους μανάβηδες να περιφέρουν τις πραμάτειες τους στα πλακόστρωτα δρομάκια με τα γαϊδουράκια τους. Θα ακούσεις τα πρωϊνά τα πέταλα των αλόγων να κροταλίζουν στις πέτρες για να μαζέψουν τα απορρίματα των σπιτιών στα οποία δεν δύνανται να έχουν πρόσβαση τα απορριματοφόρα οχήματα. Θα δεις τους κτίστες να κουβαλάνε τα υλικά τους με μουλαράκια ή με τα ίδια τους τα χέρια.

Οι ψαράδες, οι μανάβηδες και οι χτίστες του Μολύβου, έχουν οργώσει με τα πόδια τους τα καλντερίμια αμέτρητες φορές προκειμένου να παράσχουν τις υπηρεσίες τους στους κατοίκους του οικισμού.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου όταν ήμουν παιδί, να βαρυγκομάει με την ανηφόρα ιδιαίτερα μετά από μια εξαντλητική μέρα στη θάλασσα μετά από ένα καλοκαιρινό μπάνιο. Στο δρόμο σταμάταγα αρκετές φορές για να χαιρετίσω γνωστούς, να πιάσω κουβέντα με φίλους, να ψωνίσω το καρβέλι της ημέρας από το φούρνο ή απλά να ανέβω χαζεύοντας τα σπίτια, τις αυλές, τους κήπους και τα καλντερίμια. Τώρα μετά από τόσα χρόνια, ακόμα βρίσκω την ανηφόρα κουραστική μα συνάμα ενδιαφέρουσα αφού στο γυρισμό για το σπίτι, μπορώ να κάνω μια στάση για ένα τσιπουράκι στον πλάτανο ανταλλάσσοντας κουβέντες με φίλους και γνωστούς. Και μη ξεχνάμε ότι αυτό του είδους το περπάτημα αποτελεί πάντα μια καλή άσκηση όσο χρονών και να είσαι.

Ακόμη και σήμερα, η περιήγηση εντός οικισμού δεν είναι δυνατή με αυτοκίνητο παρά μόνο από το δρόμο της αγοράς και αυτό μόνο τις πρωϊνές ώρες για την εξυπηρέτηση των καταστημάτων από τους προμηθευτές. Η κυκλοφορία στον ίσιο δρόμο που συνδέει την είσοδο του οικισμού με το λιμάνι, επιτρέπεται από το πρωί μέχρι νωρίς το απόγευμα και αυτό για να αποφεύγεται ο συνωστισμός πεζών και οχημάτων. Μία καλή λύση αποτελεί η χρήση ποδηλάτου ηλεκτρικού ή συμβατικού είτε η χρήση μοτοσυκλέτας μικρού κυβισμού για τις καθημερινές ανάγκες και τις κοντινές βόλτες. Για τους κατόχους αυτοκινήτων πάντως διατίθεται ελεύθερος χώρος στάθμευσης στην είσοδο του χωριού, στο χώρο του δημοτικού σχολείου. Το περπάτημα από εκεί για όλα σχεδόν τα μέρη του χωριού είναι δέκα με δεκαπέντε λεπτά εκτός από το κάστρο το οποίο είναι προσβάσιμο με οποιοδήποτε όχημα. Τέλος, στην είσοδο του οικισμού, υπάρχει αφετηρία αστικών λεωφορείων και πιάτσα ταξί για τη διασύνδεση του Μολύβου με όλο το νησί της Λέσβου.

Φωτογραφίες από Γιώργο Σερέτη